deindhoven's Blog

MIJN REDSTER IN DE BUS
Mijn naam is Dick en die was in mijn geboortejaar 1955 niet een meest bijzondere naam. Mijn ouders waren bij die keuze misschien al dan niet erg creatief, maar het was dan in die tijd ook nog geen gewoonte om een bijzondere uitzonderlijke naam aan een kind te geven. Dat was voor mij dan ook geen enkel probleem, om zo te heten, dus ik heet gewoon Dick en heb zelfs een lekkere pik. Ik ben nu op het moment van schrijven negenenzestig jaar oud en ben onlangs met pensioen kunnen gaan. De meeste genoten levens zou je vanuit mijn generatie misschien saai kunnen noemen, maar in werkelijkheid was de mijne dat beslist niet. PSAS is een hyper-seks syndroom, wat je eigenlijk alleen maar bij vrouwen tegenkomt en bij mannen uiterst zeldzaam is, maar bij mij was het dus wel degelijk wèl het geval. Bij mij was het op hele jonge leeftijd al een feit, maar dat werd in die tijd als een laat zindelijk worden gezien, maar de gedachte urine was wel degelijk een nog niet rijpe vorm van sperma, dat vooral verscheen als ik aan mijn piemeltje en testikels voelde, omdat ik dat toen altijd al zo’n heerlijk gevoel vond en prompt loosde in mijn onderbroekje. Toen al vond ik het erg opwindend als ik een lief meisje zag en mijn pikje stijf werd en ik wist, dat mijn piemeltje in dat gleufje hoorde te gaan, dat zij bezat. Dan volgde er prompt een ejaculatie, Al gauw werd ik ook geil bij watergeluiden of als ik in bad moest. Die nattigheid in mijn broekje werd een obsessie voor mijn moeder, maar niet voor mij, omdat ik dat jeuken en klaarkomen gewoon heerlijk vond. In het begin werd het voor mij een dagelijkse worsteling met een luierbroekje aanhebben naar school, maar heel erg vervelend was dat probleem voor mij eigenlijk alleen maar in mijn kinderjaren. Als een naar seks hongerende jongeling was het eigenlijk nooit geen echt probleem meer en ik zal dat uitleggen. Je leert er namelijk gewoon mee leven en het serieus te gebruiken bij een toevallig verliefd raken of als je je spontaan opborrelende sperma persé nodig acht. De afkorting PSAS staat voor 'Persistent Sexual Arousal Syndrom’ en dat is eigenlijk een blijvend-seksueel-opwindingssyndroom, dat meestal ontstaat door een te laat herkende ontsteking in de onderste buikholte, vaak na pittige nierbekken of blaasontstekingen en dat bleek dan ook de oorzaak bij mij te zijn. De aandrang naar seksuele opwinding blijft meestal als bijkomend verschijnsel soms bestaan en wordt dan vaak ook steeds erger naarmate je bijvoorbeeld ergens geluiden hoort, die met seks te maken hebben of er op lijken, zoals een waterval, opspattend water, plassen of bij een bepaalde soort muziek, maar ook als je een film ziet, waarin seks voorkomt, dus in het ergste geval een pornofilm. Ook krijg je die drang, als er iemand een bepaalde toespeling maakt, die je mateloos seksueel opwindt, dus bijvoorbeeld als iemand blijk geeft, dat ie je mag, jouw vriendschap wil of de liefde verklaart of soms ook wel bij een innige omhelzing. Iemand met dit syndroom wordt eigenlijk voortdurend gewenst of ongewenst in staat van een genitale opwinding gebracht en dat dan ook gelijk automatisch uitvoert. Deze aandoening komt heel veel voor bij vrouwen tot rond de overgangsleeftijd. Bij mij begon het dus bij mannelijke uitzondering al op erg jonge leeftijd al na een reeks aan kinderziekten in combinatie met een pittige blaasontsteking. Die ongewenste staat van genitale opwinding werd bij mij in het begin dus nog niet eens herkent als PSAS, omdat men altijd dacht, dat het syndroom veroorzaakt werd door te hevige romantische gevoelens, seksuele gedachten of verlangens, maar het werd buiten mijn bewustzijn om gewoon al lichamelijk bepaald. De daardoor ongewild veel te vroege seksuele ontwikkeling, maakte mij seksueel vroeg rijp, waardoor ik als achtjarige al regelmatig “natte dromen” had, gepaard gaande met al behoorlijk wat sperma, zodat ik nog voor mijn puberteit het syndroom al steeds sterker voelde worden en ook de belangstelling voor het andere geslacht zich in dat stadium reeds begon te openbaren. Dat werd bij mij in de puberteit best moeilijk beheersbaar, dus in grote mate veroorzaakt door mijn toenemende gezonde natuurlijke verlangens naar seks met meisjes. In mijn dagelijks functioneren werd ik op gegeven moment zodanig belemmerd, dat ik zelfs voortdurend een lange broek moest dragen ter bescherming om te voorkomen, dat men mij voortdurend met een natte broek tegenkwam, als ik weer eens een spontane aandrang kreeg en vrijwel direct erna een grote hoeveelheid sperma produceerde . PSAS was en is nog altijd een bestaand en vervelend syndroom, dat veel schaamte met zich meebrengt en waarvoor zelfs nu nog heel veel onbegrip is. Er is ook geen medicijn voor uitgevonden. Ik werd berucht bij het andere geslacht als een Don Juan, maar vrouwen met het syndroom worden vaak als nimfomaan betiteld. Bij vrouwen geeft dat trouwens ook veel ejaculatieproblemen, maar bij mij als man was het onder de gesprekken met mijn eigen geslacht, vooral op kritieke momenten een regelmatig opdoemend probleem, om mijn geheim, als je dat tenminste zo mag zeggen, voor de anderen te verbergen. Ik kon me er gelukkig in de meeste situatie redelijk tot goed uitredden door me te verontschuldigen met daarna een ren naar de WC om me snel helemaal leeg te masturberen of een boompje op te zoeken onder het mom, dat ik dan erg nodig moest. Bij vrouwen is het voor zo’n aankomende spuiter natuurlijk veel moeilijker om je te excuseren. Als ik een meisje neukte, verwonderde die zich heel vaak over het feit, dat ik zoveel sperma tegelijk kon produceren, maar dat kon ik me groot - houdende met enige trots dan nog wel enigszins verklaren. Gelukkig begon mijn syndroom na mijn vijftigste eindelijk wat te minderen, maar ik ben nog altijd behoorlijk rijk gezegend met een uitstekende vlot lopende potentie, die ik tegenwoordig goed met een langere pauze kan beheersen. Je moet wel weten, dat mijn grote probleem me telkens eenzelfde lekkerste gevoel geeft, als bij jouw gewone masturbatie of bij het klaarkomen tijdens een gemeenschap. Eigenlijk vind ik het nog steeds erg lekker en de rest, ja de rest, ach dat went gewoon op de duur.
Enkele jaren terug werkte ik dus nog en als ik een keer met het openbaar vervoer moest reizen, zorgde ik er altijd voor heel vroeg of heel laat daar van gebruik te maken, om niet in een overvolle bus of trein terecht te komen. Want ik mocht er weer eens een aanval met aandrang krijgen. Meestal ging ik met de auto, want tijdens het fietsen naar het werk wilde ik onderweg nog wel eens een keer in mijn PSAS-problemen komen en dat gedoe met een luierbroekje wilde ik koste wat het kost dan zoveel mogelijk vermijden. Toch kreeg ik zo’n tien jaar geleden in de bus daaromtrent toch ook wel een heel erg leuke belevenis en die wil ik de lezer dan ook niet onthouden.
Ik woonde in die tijd nog in Lommel (België en op een dag moest ik nu toch al ruim vijf minuten in Luijcksgestel wachten op de bus naar Eindhoven, maar ik had geen haast. Het was evenwel nog voor half zeven in de morgen. Eindelijk kwam die grote crème met rode bus de hoek om draaien en maakte ik me op om in te stappen. Tot mijn grote blijdschap was de bus helemaal leeg. Ik besloot om helemaal achterin te gaan zitten. Twee haltes verder was er nog iemand ingestapt. Het was een oude vrouw, die gezellig met de buschauffeur luidkeels aan het kwebbelen ging Ze zullen het wel over het mooie weer gehad hebben of over wat er de avond ervoor op de televisie was. Zelf heb ik die dag ervoor geen televisie gezien, want ik wilde niet weten, wat Rutte nu weer aan het uithalen was. Nu reden we door Luyksgestel in de richting van Bergeyk en er stond daar een jonge vrouw bij de bushalte. Ze droeg een ultrakorte rok en een rode blouse met een prominente rij knoopjes, waarvan de bovenste tot een onaanvaardbaar diep ingesneden decolleté mij het uitzicht gaf op een stevig en toch al wel behoorlijk zwaar uitgevoerde, maar ook redelijk blootgelegde tweeling. Ik herkende haar meteen van mijn werk in Eindhoven. Ik wist, dat ze een verdieping hoger werkte in het gebouw, waar ik ook heen moest, want ze deed daar iets in de klantenservice. Eigenlijk viel ze mij tot nu toe nooit echt op, maar nu ik haar frontaal tegenkwam, vond ik haar toch wel een behoorlijk knappe meid, die behoorlijk sterk beantwoordde aan het mollige profiel, dat ik nog altijd zo bewonder bij het andere geslacht. Ik ging ervan uit, dat ze minimaal één vriend thuis moest hebben zitten, want ik vond haar bij nader inzien toch wel heel mooi uitzien. Ik kon het natuurlijk niet helpen, maar in mijn broek kriebelde er al iets behoorlijk geils en ik schrok er een beetje van, toen ik me realiseerde, dat ik die ochtend niets ter bescherming had aangetrokken voor mijn PSAS. “Vergeten,” flitste het door mij heen. “Als nu …. “
Deze jongedame liep tot mijn ongelukkige leedwezen ver door in mijn richting en zag mij dan zitten achter in de bus. Alle tekenen in haar houding wezen erop, dat ze zowaar ook helemaal achterin de bus wilde gaan zitten. En inderdaad gebeurde dat ook, want ze plofte dus neer op het bankje, dat zich naast de rij van de mijne bevond. Inwendig kreunde ik, want ik wist, dat ik me al wat zat op te winden en dat was op dit uur in de bus naar mijn werk al helemaal geen goed teken. Dus ik durfde haar niet echt aan te kijken en liet alles maar zoveel mogelijk voor wat het was. Ik kon het ook niet anders voor mezelf verzinnen, hield ik mij voor, maar je weet in zo’n situatie wel beter. Wat komt dat komt snel, wist ik uit ervaring.
Ik begon naar buiten te staren en probeerde constant nog steeds zoveel mogelijk aan andere dingen te denken. ‘Waarom is mijn leven zo gelopen, waarom zit ik nou hier? Waarom moet ik weer denken aan een andere liefde, dan die met mijn echtgenote?’ Überhaupt heb ik tot mijn geluk mijn echtgenote al tijdens het begin van onze liefde deel gemaakt van mijn PSAS-probleem en het is daarmee altijd een ongekend lieve begrijpende vrouw gebleken’. Onwillekeurig keek ik mijn medereizigster aan en vroeg me af, waarom zij nu juist in die lege bus zo nodig naast mij moest gaan zitten. Ze kon op dat moment gelukkig nooit van mijn aankomend probleem weten, tenminste nog niet, want ze keek toen juist de andere kant op naar buiten. Ik betrapte me erop, dat ik haar wèl bleef bekijken en aanschouwde een paar mooie benen, die zo prachtig onder dat strakke rokje tevoorschijn kwamen, maar óók dat ene knoopje meer, dat ze om mij te plezieren waarschijnlijk ook nog even achteloos losmaakte; mogelijk ter tijdelijke vergroting van het decolleté van haar blouse en ik vond terstond, dat het haar best heel veel uitdagender maakte, maar natuurlijk was dat een hele stomme gedachte, want ik kreeg er zonder meer spontaan nog een hardere pik van en ik wist donders goed, dat het niet lang meer zou duren, dat ik als vanzelf een actieve zaadlozing kon gaan verwachten in mijn nu nog maagdelijke schone lange broek. Nog dommer van mij was, dat ik zonder er eigenlijk zelf erg in had over mijn zaadballen in mijn kruis begon te wrijven. Mijn knappe buurvrouw keek nog steeds naar buiten en ik vond het nu steeds sterker wordende gevoel in mijn penis eigenlijk al veel te prettig worden en toen dacht ik: “Wat kan het mij ook eigenlijk schelen.” Ik wenste trouwens ook in de minuten, die mij nog restten geen natte broek te gaan krijgen en toen deed ik zonder enige schaamte mijn gulp open door ingenieus achter mijn hand de rits geruisloos naar beneden te laten glijden. Ik sjorde vervolgens mijn stijve lul uit mijn broek en dat maakte tegelijk ook, dat mijn onbehaarde zaadballen enigszins zichtbaar werden. Ik moest mijzelf nu wel bevredigen om mijn PSAS-gevoelens te beëindigen, maar bleef wel mijn medepassagier strak aankijken. Ondertussen trok ik steeds wat harder aan mijn pik. Dan opeens zag ik, dat de vrouw vanuit haar ooghoeken nu wèl plots mijn kant op keek en tegelijk leek ze ook wat te schrikken. Maar ze vertrok geen spier en deed net alsof ze niks zag. Ik trok nog harder en begon heel zachtjes fluisterend mijn rituele geluidjes erbij te maken. Maar dan keek de jonge vrouw ineens met een volle oogopslag naar mijn gezwollen penis, die nu in zijn volle lengte strak omhoog was gerezen uit de gulp van mijn broek. De vrouw keek mij nu zelfs ook zeer nadrukkelijk aan en begon te glimlachen op een manier, die mij in principe toch ergens heel erg goed bevalt.
De jongedame bleef aandachtig kijken, terwijl ik datzelfde ook naar haar maar bleef doen, terwijl ik met mijn ene hand doorlopend in eenzelfde ritme aan mijn harde penis bleef trekken. Met mijn andere hand speelde ik wat friemelend met mijn steeds gevoeliger wordende testikels. Dan volgde tot mijn stijgende verbazing het wonder, want de vrouw maakte ineens nog twee extra knoopjes van haar blouse los. Ik kreeg nu ineens een hele grote inkijk, vooral toen ze zich ook nog eens frontaal naar mij toe keerde. Dan bukte ze ook nog eens een klein beetje voorover, zodat ik haar geweldige mooie uiers nagenoeg volledig kon zien hangen, want omdat die zo stevig waren, droeg ze er zelfs niet eens een beha onder. Opeens stond ze op en ging nu pal naast mij op mijn bank zitten. Nog een beetje gespannen, hief ze stiekem een hand op in mijn richting en maakt mij zo haar bedoeling heel duidelijk. Ze had mij stiekem al die tijd dus gewoon door gehad en mogelijk was zij reeds in Luyksgestel met voorbedachte rade gelijk bij mij in de buurt komen zitten. Verder kon ik er toen niet meer over nadenken, want ze duwde zomaar spontaan mijn hand weg en alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, nam ze mijn pas begonnen werkzaamheden over om mij met behoedzame halen verder te gaan aftrekken. Ik deed mijn ogen dicht en zonder verder na te denken genoot ik van dit zalige moment. Ik voelde mezelf trouwens ook al aardig in de richting komen van een orgasme, toen zij ineens ook aanstalten maakte om haar kleine knappe mondje in de richting van mijn penis te sturen. Even hield ik me in van verbazing, maar niet lang duurde het, eer zij mijn piemel in haar mond liet penetreren en prompt raakten mijn gevoelens verdwaald in een wirwar van soppende seksgeluiden. Ik probeerde me toen nog wel te verontschuldigen, maar ik wist, dat ik mijn ejaculatie op die manier niet al te lang meer kon ophouden, want mijn opgehoopte lading sperma zou er binnen nu en dan heel vlug uit willen komen!

Tjonge zeg, wat kon dat grietje verschrikkelijk goed pijpen! Eerst pijpte ze mij luttele seconden heerlijk en vervolgens gaf ze me tussentijds ook nog even heel snel een lik over mijn ballen. Dan ging ze na het uitspugen van een al gelijk losgekomen floddertje voorvocht weer vrolijk verder. Ik fluisterde toen maar zachtjes, dat ik nu direct klaar ging komen, maar ze negeerde mij volkomen en likte verbazend snel en handig over mijn stijve en dikke eikel heen. Ik tikte nog een keer op haar hoofd, maar tevergeefs, want ze ging onverstoorbaar door. Ik voorzag een spoedige grote spuitkracht met mijn sperma en speelde het nog als een mirakel klaar om mijn zaad nog een wijle in te houden, maar als de spanning in mijn prostaat ondraaglijk wordt lukt het me dat gewoon niet meer. De gevolgen leken dan ook desastreus te worden. Ten einde raad spoot ik mijn volle lading spermazaad maar in één keer leeg in haar mond. Vervolgens keek ik haar hulpeloos aan en zij beantwoordde mijn blik met een volgestouwde mond en met twinkelingen in haar ogen om dan …. mijn volledige spermashot in een keer heel gewoon door te slikken. Er zat nog een klodder zaad op haar lip, maar die pinkte ze ook nog even met haar middelvinger weg en likte het op. Toen gaf ze mij nog een klinkende zoen op mijn mond en ik mende nog iets als een dankwoord te horen. Vaag hoorde ik haar daarna heel duidelijk zeggen: “Dank je wel voor de lekkere hap, collega!” Inmiddels was de halte, waar we samen uit de bus moesten stappen bijna bereikt. De vrouw, waarvan ik de naam naderhand nooit heb durven navragen, maakte snel haar kleding ordelijk en ook ik frommelde snel mijn pik weer veilig achter de gulp van mijn broek. Even later stapten we bij de eerstvolgende halte uit.
Ik zag de dame in de maanden erna nog wel eens lopen op mijn werk en we deden dan net, alsof dit gebeuren nooit had plaatsgevonden, maar ik had telkens het gevoel dat zo’n déjà vu zomaar nog een keer zou kunnen gebeuren. Ik ging sinds dat voorval in ieder geval wel altijd met een lach op mijn gezicht naar mijn werk. Ik ging toen altijd heel vroeg en altijd weer met dezelfde lijnbus, maar ik kwam er mijn spermaredster er helaas en tot mijn leedwezen nooit meer tegen.